آیکون و تم شل و صدا و کرسر عوض میشه ، فقط تم نرم افزار ها که مهم ترین هم هست عوض نمیشه !
بد تر از اون آیکون پکه
بعد از اعمال اگه تنظیمات باز شه بر میگرده به آیکون پک زشت اوبونتو!
(من حتی آیکون پک گوشیم هم پاپیروسه)
عه یعنی بروزرسانی نکنم به اوبونتو ۲۲٫۰۴؟
اسمش همینه
ترجیح میدم از کلماتی استفاده نکنم که یک عده پول میگیرن تا برام انتخاب کنن.
گوگل رو بنداز تو سطل آشغال!
پایش: monitoring: نظارت بدون دخالت
واپایش: control: نظارت با دخالت
مرکز نظارت با دخالت گنوم! مسخره نیست؟
بگیم تنظیمات گنوم که فهمش راحت تره.
نه. فقط مدیریت سبکبرگهای برنامهها به توسعهدهندهها داده شد
خب اینجوری به پایان رسید دیگه، اون وقت نمیتونیم برنامه هامون رو اونطوری که میخواهیم شخصی سازی کنیم.
باید ببینیم برنامه مورد نظر دوست داره ظاهرش چجوری باشه و ناهماهنگی بین برنامه ها پیش میاد.
یک سوال این libadwatia مخصوص گنومه فقط؟ یعنی توی میزکار های دیگه میشه راحت بدون دردسر تم نصب کرد؟
فکر کنم وضعیت رو بدتر کنه. مطمئن نیستم.
چی وضعیت رو بدتر میکنه؟ libadwatia؟
در توزیعهای با مدل انتشار نقطه به نقطه، نسخهی بستههای اساسی از یه موقعی به بعد ثابت میشه و تا آپگرید اساسی بعدی اون توزیع، بروزرسانی نمیشه. اصطلاح freeze شدن داره به همین قضیه اشاره میکنه.
در نقطهی مقابل، توزیعهای غلطان رو داریم. اینجا دیگه نسخهی توزیع معنی نداره و وقتی isoـی یه توزیع غلطان رو دانلود میکنی، در واقع داری یه snapshot از وضعیت توزیع در لحظهای که iso ساخته شده رو میگیری.
توزیع های غلطان مخازنشون چجوری کار میکنه؟ مگه نباید نسخه برنامه ها هماهنگ باشن؟ پس چجوری هر بسته وقتی آماده شد میاد تو مخازن و مخازن جدا ندارن؟
به عنوان مثال همین اوبونتو نرم افزار های جدیدتر رو میزاره تو مخازن نسخه های جدید تا ناهماهنگی نداشته باشه.
با این وضعیت معقوله به ۲۲٫۰۴ بروزرسانی کنم؟